نقد و بررسی هدست واقعیت مجازی HTC Vive (بخش دوم)

تجربه‌ی واقعیت مجازی با HTC Vive

یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که پیش از این برای هدست‌های واقعیت مجازی وجود داشت، تلقین حس تهوع به کاربر به دلیل تکان‌های ناگهانی ناشی از تجربه‌ی بازی‌های پرافت‌وخیز واقعیت مجازی بود. اچ‌تی‌سی به طور کامل به این ایراد واقف بوده و به همین دلیل سعی کرده این مسأله را در هدست خود به حداقل برساند. در تجربیاتی که کاربران از کار با HTC Vive داشتند، تعداد افرادی که دچار سرگیجه‌های ناشی از VR بودند، به مراتب کمتر از Oculus Rift گزارش شده‌است. همچنین این هدست حالت تهوع و موارد شدیدتر را نیز با موفقیت و به طور کامل از تجربه‌ی کاربری واقعیت مجازی حذف کرده‌است. به نظر می‌رسد فراهم کردن امکان حرکت کاربر در محیط واقعی، رمز موفقیت اچ‌تی‌سی در مقایسه با هدست‌هایی نظیر ریفت است که می‌بایست به صورت نشسته مورد استفاده قرار گیرند. این امر البته در پاره‌ای اوقات افراطی شده و عده‌ای از کاربران را به لحاظ فیزیکی بیش از حد خسته می‌کند. این شرایط تاحدی پیش رفته‌است که تعدادی از کاربران از حجم بالای انرژی مصرف‌شده در حین بازی با این هدست اظهار ناراحتی کرده و از بازی کردن با آن دست کشیده‌اند!

در خصوص کیفیت گرافیکی HTC Vive نیز پیش از این‌که وارد هرگونه توضیحات تکنیکی شویم، باید به این نکته اشاره کنیم که صرفنظر از اینکه قدرت گرافیکی یک هدست وی‌آر با رزولوشن صفحه‌نمایش آن چقدر بالا باشد، به دلیل فاصله‌ی بسیار کم تصویر از چشم کاربر، نقص گرافیکی موسوم به Screen Door Effect تقریباً اجتناب‌ناپذیر است. بنابراین نمی‌توان از اچ‌تی‌سی وایو یا هر هدست دیگری انتظار داشت که تصویری بی‌نقص را در برابر چشمان ما به نمایش درآورد.

در این میان، تفاوت میان هدست‌ها در نحوه‌ی پوشاندن این ایراد و موفقیت آن‌ها در پرت کردن حواس گیمر از بخش‌هاییست که با این اثر روبرو می‌شوند. هدست وایو در این زمینه مشکل چندانی نداشته و عملکرد قابل قبولی را ارائه می‌دهد، اما در عوض حاشیه‌های صفحه‌نمایش و حلقه‌های اطراف میدان دید، بزرگترین مشکلات HTC Vive هستند. به طوری‌که اگر در محیطی روشن از بازی قرار داشته‌باشید، حاشیه‌های تیره‌ی تصویر تجربه‌ی ناخوشایندی را برایتان رقم خواهند زد. به‌طوری‌که تصور خواهید کرد یک عینک آفتابی بزرگ به چشم دارید!

اچ‌تی‌سی همچنین در جعبه‌ی هدست‌های VIVE یک ایرباد معمولی نیز قرار داده است که کیفیت کاملاً متوسط دارد. با وجود اینکه این سخاوت اچ‌تی‌سی در ارائه‌ی ایربادها ستودنی است، اما احتمالاً بسیاری از کاربران تصمیم بگیرند از هدفون یا هدست خودشان برای بازی استفاده کنند. طراحی مناسب HTC Vive امکان استفاده از هرنوع هتدفون اعم از درون گوشی یا روگوشی را برای کاربر فراهم می‌کند. همچنین درگاه ۳٫۵ میلیمتری هدفون نیز در قسمت پشتی هدست تعبیه شده‌است، بنابراین برای استفاده از هدفون نیازی نخواهید داشت که از سیم هدفون را از درون جعبه‌تقسیم عبور دهید.

نصب و راه‌اندازی

با وجود اینکه Oculus Rift تمرکز فوق‌العاده‌ای را بر روی طراحی رابط کاربری خود مطوف کرده‌بود، اما هدست اچ‌تی‌سی نیز عملکرد بسیار مناسبی را در بخش نرم‌افزاری از خود ارائه می‌دهد.

نصب سخت‌افزاری HTC Vive فرآیندی ساده است و به دانش تکنیکی حداقلی نیاز دارد. با وجود اینکه تعداد زیاد سیم‌ها و حسگرهای موردنیاز برای کارایی صحیح این هدست، فرآیند نصب را کمی وقت‌گیر می‌کند، اما بدون شک با کمی صبر و حوصله قادر خواهید بود به سادگی هرچه تمام‌تر هدست خود را نصب و راه‌اندازی کنید.

به منظور ورود به دنیای واقعیت مجازی اچ‌تی‌سی نیز هم می‌توانید از نرم‌افزاری دسکتاپ استیم بهره بگیرید و هم SteamVR را مورد استفاده قرار دهید که رابط کاربری منطبق با واقعیت مجازی استیم به شمار می‌رود.‌ البته از حیث جذابیت بصری، رابط اچ‌تی‌سی وایو هرگز با Oculus Rift قابل مقایسه نیست، اما عملکرد و قابلیت‌هایی مشابه را در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

جمع‌بندی

اچ‌‌تی‌سی وایو برای عملکرد بهینه به دو عامل مهم سخت‌افزار قدرتمند و فضای کافی نیازمند است. در صورتی که این دو عامل را در اختیار داشته‌باشید، این هدست می‌تواند تجربه‌ای فوق‌العاده از واقعیت مجازی را در اختیارتان قرار دهد و نسل آینده‌ی گیمینگ را ملموس‌تر از همیشه به شما نشان دهد. البته هدست‌های Oculus Rift و PlayStation VR نیز دیگر رقبای سرسخت HTC Vive به شمار می‌روند که هریک مزایا و معایب به‌خصوص خود را دارند.

نکات مثبت:

-تجربه‌ی فوق‌العاده‌ی گیمینگ

-عملکرد سخت‌افزاری بهینه

-رابط کاربری بسیار خوب

-دسته‌های خلاقانه و خوش‌ساخت

-نصب و راه‌اندازی ساده

نکات منفی:

-دست ‌و پاگیر بودن کابل هدست

-کم بودن میدان دید برای یک تجربه‌ بهینه‌ VR

-عرق کردن کاربر درون آن